จริงอยู่ที่เป็นการเสียจุดโทษที่โชคร้ายมาก แม้ทีมจะทำประตูขึ้นนำก่อนได้ก็ตามแต่การแฮนด์บอลดังกล่าวนั้นยังคงเป็นประเด็นที่ต้องโต้เถียงกันอีกมาก ทว่าบรรยากาศในเกมนี้ไม่ได้เปลี่ยนไปเพราะแค่จุดโทษแต่เพียงอย่างเดียวด้วย

  ชาลเก้สามารถทำเกมรุกได้ดังแผนที่วางเอาไว้ นั่นก็คือการผนึกเกมรับแถวหลัง 5 คนให้แน่นหนา คอยลบพื้นที่ไม่ให้ดอร์ทมุนด์ทำเกมรุก กัดฟันต่อสู้อย่างอดทน ให้เซนเตอร์แบ็คตามประกบรอยส์และเกิ๊ตเซ่แบบแมนทูแมน ทุกที่ซึ่งพวกเขาไปนั้นก็จะให้มิดฟิลด์คอยตามประครอง เป็นการดวลในแดนกลางแล้วก็คอยวิ่งสู้อย่างต่อเนื่อง

  สเตเฟนส์คอยเรียกนักเตะตลอดทั้งการแข่งขัน คอยปรับตำแหน่งแบบละเอียดยิบ อย่างน้อยที่สุดต้องให้นักเตะแต่ละคนมีสติของการเล่นเกมรับเข้าหัวให้หมด ทั้งนักเตะและตัวกุนซือต่างก็ทราบกันดีว่าสภาพในทีมตอนนี้ไม่สามารถหวังพึ่งพาอะไรกับเกมรุกได้มากนัก

  ดูจากบรรยากาศแล้วไม่น่าจะแย่งทำประตูได้ แต่จังหวะทำประตูได้นั้นเกิดจากเซ็ตเพลย์เพียงครั้งเดียว จำเป็นต้องใช้โอกาสที่มีอย่างน้อยนิดทำให้เกิดประโยชน์สูงสุด

  เมื่อทีมเตรียมใจ "ทำสิ่งที่ตัวเองทำได้" ขึ้นมาด้วยกัน แล้วก็ร่วมทุ่มเทใน "สิ่งที่ตัวเองทำได้" เพียงเท่านั้นมันก็กลายเป็นอาวุธที่แสนยิ่งใหญ่

  โดยในความเป็นจริงนั้น ประตู 3 ใน 4 ลูกของชาลเก้ในนัดนี้มาจากการเตะจุดโทษ เตะมุมและการเตะฟรีคิก หลังจากทีมปลดโดเมนิโก้ ทาเดสโก้ไปในช่วงกลางเดือนมีนาคมที่ผ่านมาและตั้งสเตเฟนส์เป็นผู้คุมทีมนั้น "การจะคุมทีมให้อยู่นั้นจำเป็นต้องใช้เวลา ซึ่งทีมก็เล่นได้อย่างยอดเยี่ยมตามแทคติก" นั่นคือทักษะของกุนซือที่สั่งสอนให้นักเตะเข้าใจว่าด้วยพละกำลังที่มีเพียงเท่านี้ต้องสู้ด้วยกลยุทธ์ดังกล่าวนี้เพียงเท่านั้น

  ซึ่งถ้าสลับไปมองทางฝั่งดอร์ทมุนด์ล่ะก็ พวกเขาก็เป็นฝ่ายผิดเองที่ปล่อยให้ชาลเก้เล่นเกมตามแผนของตัวเองได้ในบ้าน

  ฟาฟร์ส่งโทมัส เดลานีย์และวิตเซลเป็นคู่หูมิดฟิลด์ตัวรับที่แดนกลาง แล้วก็ส่งดาวซัลโวของทีมอย่างพาโก้ อัลคาซาร์นั่งสำรอง

  ในช่วง 28 นาทีแรกของเกมนั้นดอร์ทมุนด์ครองบอลสูงถึง 86% แต่นั่นก็เป็นแค่ตัวเลขทางสถิติ แม้จะสามารถครองบอลได้อย่างมหาศาลแต่ก็ไม่สามารถสร้างผลงานอะไรในเกมนี้ออกมาได้