"54,659 คน ⇒ 11,619 คน"

  ปริมาณความแตกต่างของผู้ชมที่มาดูการแข่งขันที่สนามในเกมนัดแรกที่เปิดบ้านรับการมาเยือนของมาเลเซียและนัดที่สองกับทีมชาติไทยในสนามเดียวกัน สนามที่บรรจุผู้คนได้แปดหมื่นรายนั้นกลับว่างเปล่าโหรงเหรงแตกต่างจากนัดแรกที่เปรียบเสมือนกับเป็นศึก "รัฐอิสลามดาร์บี้" บรรยากาศในวันนี้ไม่ใช่สนามเซอนายันที่ผู้เขียนเคยพบเจอมาก่อนเลย ก็พอคาดเดาได้ว่ายามรักษาความปลอดภัยกับทางตำรวจนั้นคงนั่งวางแล้วก็รับชมการแข่งขันผ่านทางโทรศัพท์มือถือด้วยความเพลิดเพลินไป จากนั้นในภายหลังก็ทราบจากสื่อท้องถิ่นว่ามีการบอยคอตจากแฟน ๆ ที่มาชมการแข่งขันในนัดแรกแล้วพบกับความพ่ายแพ้ของทีมไปด้วยความผิดหวัง

  หลังจบการแข่งขันในงานแถลงข่าวก็มีสื่อท้องถิ่นถามว่า "การบอยคอตแฟน ๆ ชาวอินโดนีเซียเป็นจำนวนมากนั้นถือว่าเป็นการช่วยเหลือทีมชาติไทยหรือไม่" ซึ่งทางนิชิโนะก็ตอบว่า "ก็คาดคะเนไว้ว่าจะต้องเล่นท่ามกลางผู้ชมเป็นจำนวนมาก แต่เอาจริง ๆ แล้วก็ไม่ได้กังวลเท่าไร" หากสนามเซอยานันเปี่ยมไปด้วยควันไฟสีแดงและจิตพยาบาทตามแบบฉบับดั้งเดิมของมันล่ะก็มีความเป็นไปได้ว่าคงไม่สามารถขับเคลื่อนการแข่งขันนี้ได้โดยง่าย แต่การที่กุนซือนิชิโนะยังสามารถกุมบรรยากาศในเกมเอาไว้อยู่มือแม้เรื่องราวจะไม่เป็นเช่นนั้นก็อาจจะเป็นผลพวงจากพลังไม่อาจมองเห็นข้างในแววตาของกุนซือนิชิโนะก็เป็นได้ นี่คือค่ำคืนในจากาตาร์ที่สัมผัสได้ถึงเช่นนั้นเลย

  "ความรู้สึกเบื้องหลังของวลี "เหนื่อย""

  เช้าวันรุ่งขึ้นหลังการแข่งขันจบลง ผู้เขียนบังเอิญได้เดินทางกลับโตเกียวยามเช้าตรู่จากกรุงจากาตาร์พร้อมกันกับชนาธิปเข้าในเครื่องบินไฟลท์เดียวกัน ใบหน้าของชนาธิปที่กล่าวว่า "เหนื่อย" ออกมานั้น มันไม่ใช่ความเหนื่อยล้าจากการต้องลงสู้ศึกทีมชาติในเดือนกันยายน แต่เป็นภาพลักษณ์ของความโล่งอกที่ผ่านพ้นไปได้เสียมากกว่า โดยทางกุนซือนิชิโนะได้มอบหมายให้ชนาธิป "เป็นศูนย์รวมในเกมรุกของทีม" นั่นคือสิ่งที่บ่งบอกถึงความเชื่อใจอย่างหนาแน่น สาเหตุที่ศุภโชคสามารถลุกขึ้นมายืนอย่างองอาจได้ใหม่จากการที่ถูกวิพากษ์วิจารณ์หนักนั้นก็อาจจะเป็นความเอาใจใส่ของชนาธิปก็เป็นได้ ดูเหมือนว่ายอดนักเตะเกมรุกวัย 25 ปีผู้เป็นหัวใจในแดนกลางนั้นได้เผชิญหน้ากับรอบคัดเลือกของฟุตบอลโลกด้วยการเตรียมตัวเตรียมใจในระดับที่ไม่ธรรมดาจริง ๆ

ข่าวโดย ซาซากิ ยูสุเกะ